بالا رفتن سن باعث تخریب اجزای شکل دهنده به پوست میشود.
پروتئینهای کلاژن و الاستین از جملهی این اجزا هستند که بر زیبایی و جوانی پوست تاثیر بسیار دارند. سیگار کشیدن، ورزش نکردن، آلودگی هوا، قرار گرفتن در معرض اشعههای مضر نور خورشید و تغذیه نامناسب در کنار بالا رفتن سن، باعث تخریب و تحلیل رفتن پوست میشوند. به مرور زمان لایهی سطحی پوست نازک و بافت پیوندی آن ضعیف میشود.
برای این که علایم پیری پوست را بهتر متوجه شوید، باید لایههای پوست و بافتهای مجاور آن را بشناسید. خود پوست از سه لایه تشکیل شده که شامل روپوست (اپی درم)، درم و زیرپوست (هیپودرم) است. روپوست بخشی است که با چشم میبینیم. لایهی میانی شامل سلولهای تولید کنندهی روپوست و برخی از گیرندههای حسی است. زیر پوست یا هیپودرم هم از بافت پیوندی یا همبند و بافت چربی تشکیل شده است. هیپودرم، پوست را به لایهی عضلانی زیرین متصل میکند. عضلات هم روی استخوانها قرار گرفتهاند.
افزایش سن روی تمامی لایههای پوست و بافتها مجاور تاثیر میگذارد. در واقع پیر پوستی با ۴ علامت اصلی شناخته میشود که در روشهای جوانسازی پوست به دنبال راهی برای درمان آنها هستیم. برویم نگاهی به علایم پیری پوست بیندازیم:
چین و چروک
خطوط پوستی از اولین نشانههای افزایش سن است. اینها از سن ۲۵ سالگی به تدریج روی پوست ظاهر میشوند و به مرور زمان عمیقتر شده و تبدیل به چین و چروک میگردند. خطوط پوستی ناشی از حرکت عضلات صورت هستند. در سنین جوانی تنها زمانی که میخندید، اخم میکنید یا مشغول صحبت هستید، این خطوط نمایان میشوند؛ اما وقتی خطوط پوستی تبدیل به چین و چروک شوند، بدون حرکت عضلات صورت هم روی پوست دیده میشوند. اصطلاحاً میگویند خطوط متحرک به چین و چروکهای ثابت تبدیل میشوند.